اين توصیفگر براساس اندازه و جهت گراديانها در محدوده نقاط استخراج شده عمل مي کند. براي ساخت اين توصیفگرابتدا مقادير گراديان و جهت تصوير در اطراف نقطه کليدي نمونه برداري شده سپس هيستوگرامي از اندازه گراديانها برمبناي جهت گراديان ها ساخته مي شود. براي ثابت بودن توصیفگر نسبت به دوران، مختصات توصیفگر و جهت هاي
گراديان نسبت به جهت غالب گراديانهاي اطراف نقطه کليدي چرخانده مي شوند.
سپس هيستوگرام ها را در نواحي مختلف اطراف نقطه کليدي، به طور مجزا محاسبه مي کنند. تقسيم بندي محدوده نقاط کليدي به ناحيه هاي مختلف باعث مي شود که توصیفگر نسبت به تغيير مکانهاي کوچک نقطه کليدي پايدارتر شود. براي اينکه تغييرات در توصیفگر به صورت هموار بوده و تغييرات ناگهاني نداشته باشد، از تابع وزن دهي گوسی براي
نسبت دادن وزن به مقادير گراديان هر نقطه استفاده مي شود. با اين کار اول از تغييرات ناگهاني در توصیفگر به خاطر تغيير کوچک در مکان پنجره جلوگيري شده و دوم تاکيد کمتري روي گراديانهايي که از مرکز توصیفگر فاصله بيشتر دارند مي شود. يک مدل توصیفگر در سمت راست شکل زیر نشان داده شده است. اين توصیفگر، تغيير مکان بزرگ
در مکان گراديانها را بوسيله ايجاد هيستوگرامِ جهت، روي ناحيه هاي مجزاي 4*4 نمونه به حساب مي آورد. درشکل زیر، 8 جهت براي هر هيستوگرام در نظر گرفته شده است که طول هر پيکان، متناظر با اندازه آن ورودي هيستوگرام مي باشد. گراديان نمونه در چپ مي تواند تا 4 مکان نمونه شيفت پيدا کند درحاليکه منجر به يک هيستوگرام مشابه در راست شود.در نتيجه به اين هدف که اجازه تغييرات مکاني بزرگتر را بدهد مي رسيم.
براي تعديل جابه جايي هاي کوچک در نزديکي مرزها، مقدار گراديان هر نمونه به داخل بلوک هاي هيستوگرام همسايه، به نسبت فاصله آن، توزيع مي گردد. در نهايت بردار ويژگي براي کاهش تاثير تغيير روشنايي دستکاري مي شود. ابتدا بردار به واحد طول نرماليزه شده، سپس يک آستانه گذاري روي مقادير گراديان انجام مي شود تا مقادير بزرگ گراديان منجر به تاکيد بيشتر نشده و به نوعي روي توزيع جهت ها در بلوک يها تاکيد بيشتري کنيم.
تغيير درخشندگي به صورتي که يک ثابت به هر پيکسل اضافه شود در مقادير گراديان تاثيري نخواهد گذاشت زيرا که آنها از تفاضل پيکسلها محاسبه مي شوند. تغيير در کنتراست تصوير، به صورتي که هر مقدار پيکسل در يک ثابت ضرب شده باشد، نيز گراديان را در يک ثابت مشابه ضرب خواهد کرد، لذا اين تغيير کنتراست با نرماليزه کردن بردار از بين خواهد رفت و در نتيجه توصیفگر نسبت به تغيير مستوي در روشنايي مقاوم خواهد بود. سپس دوباره هيستوگرام را به مقدار واحد نرماليزه مي کنيم.